μες τη μικρη μου βοβμα

είμαι νεογέννητος νεκρος κι εχω πρεμιέρα
μοναχος μες το τσικό μου μα γίνομαι ντουζίνα
σας λεω είμαι απίθανος, λαμπρή θα ΄χω καριέρα
γιατι ΄μια φίσκα μαγκες μου με μισος και με πεινα

εγω είμαι το φάρμακο σας λεω της χαρας σας
εκεινος που τη θλιψη σας με γέλωτα τη ντυνει
μα μη βιαστείτε Κυριοι για αυτά τα ταληρα σας
θα φωτιστώ από πανω σας σαν μια βροχη βενζίνης

και όταν η παρασταση θα βαίνει προς το τελος
θα μπω μες το καβουκι μου - μες τη μικρη μου βοβμα
θα αφήσω ένα γελιο μου σαν Γουλιέλμος Τέλος
καθως θ΄ απολαμβάνουμε μαζι μια Σουπερνοβα