Το Πάτερ Εργατών (ή άμορφος όπως τα μανεκεν)

ξυπνω και βγαινω ασχημος απο την χαραμαδα
τσαλακωμενος και σκυφτος να παω στη γιορτη
ξυριζομαι ολοκληρος με μαυρη σαπουναδα
και ριχνω στο καβαλο μου το πιο νεκρο βρακι

πριν φυγω τον καθρεφτη μου φτυνω για να με πλύνω
και λεω 3 φορες το Πατερ Εργατων
ζεσταίνω μανιφεστα, με το γαλα τα πινω
και φευγω γιατι εχουμε συνελευση νεκρων

γυρναω πισω πιο νεκρος, σπουδαιος και χαμενος
και τραγουδω τον υμνο μας χωρις πολλα ρεφρεν
Ζήτω  που ειναι συντροφοι ακομα πεθαμενος
και σας ποζαρω αμορφος οπως τα μανεκεν 

των παλιάτσων ο χορος

ειναι καπου ενας κρυφος ενας καμένος ουρανος
γεματο πρίγκιπες νεράιδες κι αητους
χωρις παραδεισο γλυκο χωρις αερα και θεο
που ολοι χορευουνε εχω...των παλιάτσων το χορο

εδω δεν εχει μοναξια κι ολοι ανασαίνουνε βαθια
για να μπορεσουν να κρατησουνε ενος λεπτου κραυγη
να σπασουν ολοι οι ουρανοι να τρυπηθει καθε κελι
να ακουστει μεχρι κι εκει... των παλιατσων η σιωπη

 κι αν βαρεθουνε το χορο και κατεβουνε απο δω
θα ρθουν με φορα και θα σκασουν στη δικια μας την αυλη
θα πεσουν πανω μας μ ορμη κι ετσι απλα για μια στιγμη
θα σκασει μεσα μας βαθια... των παλιατσων η φωτια

η καταρα που χω παντα να γελαω

καθε μερα που περνάει
ενα πραγμα με κραταει
ορθιος να περπαταω
ειναι η καταρα που χω παντα να γελαω

ενα πραγμα μ αλαφραίνει
σαν ο πονος δεν χορταινει
οταν μεσα του βουταω
ειναι η καταρα που χω παντα να γελαω

σαν η λυπη με διψαει
ενα πραγμα με κραταει
με αυτη την ξεγελαω
ειναι η καταρα που χω παντα να γελαω

ενα πραγμα με γλυτωνει
η φρικη μου οταν μεγαλωνει
η καταρα να γελαω
και μονο με εμενα σαν θηριο να γλενταω

εχω μαθει ;

Έχω μάθει το κεφάλι χαμηλά 
να το εχω 
να μη βλέπω τι πετάει στα ψηλά 
Κι οταν έρθει καταπανω μου το φως
να μη βλέπω 
έχω μαθει μια ζωή να 'μαι τυφλός

Έχω μαθει να φοβάμαι τη φωτια 
οταν έρχεται 
εκεινη, να της τρεχω μακρυα 
Κι αν φωναζει "έλα ηρθε ο καιρος"
δεν ακούω 
έχω μαθει στις κραυγες να 'μαι κουφος

Εχω μαθει οταν χανω τη χαρα 
να γελάω 
και να λεω, τι ωραία τι καλα 
Κι αν τη βρω παλι στο δρομο μου εκει 
να το παίζω 
εχω μάθει πιο χορτατος απ αυτη

Εχω μαθει να 'μαι παντοντε φτωχος 
και το πιάτο 
να κοιταζω και να κάθομαι βουβός
Κι αν το δω να 'χει γεμίζει ως το θεό 
να το δώσω 
εχω μαθει στον αφέντη μου κι αυτό

εχω μαθει να μαι σκλαβος ευπρεπής
να μη βριζω
να μ αρεσει να με βρίζετε εσεις 
και να πνιγω το λαρυγγι μου γλυκα
με τα κοκκαλα
εκεινα των ελληνων τα ιερα

εχω μαθει σιγανα για να μιλω
να μαι ησυχος
και για τουτο να δοξαζω το θεο
να βολευομαι σε βρωμικη γωνια
και να ξερω 
εχω μαθει να πεθαινω μουλωχτα

Καλή σας μερα κύριοι

Καλή σας μερα κύριοι να μαστέ παλι εδώ 
Περάστε να καθισετε φερτέ και τις κυρίες 
Απλά ο μπουφές μας σήμερα δεν έχει πρωινό 
Γι αυτο θα ανταλλαξουμε απλά αυτοκτονιες

Καλε μη στεκεστε ορθιοι και ολοι προσοχή 
Γιατι δεν ξεχωριζουμε ποια ειναι τα καθηκια
Κλεισμενοι 'μαστε ισόβια σε τουτη τη ζωή 
Γι αυτο μη τρέχετε άδικα λες κι  σαστε ποντίκια

Καλην εσπερα κυριοι κυρίες και παιδια 
Παμε να μαγειρεψουμε για να χορτασει η χώρα 
Να ρίξουμε θανάτους τυχαία στη σειρα 
Εμπρος να ανακατεψουμε καλα τη κατσαρολα

Καλε μη στεκεστε ορθιοι και ολοι προσοχή 
Γιατι δεν ξεχωριζουμε ποιοι πιο πολυ φοβάστε 
Σε κουταλια μη πέσετε κι γευση της γνωστή 
Περάστε από πάνω της απλά και δοκιμαστε

Καλή σας νύχτα εύχομαι και υπνον ελαφρύ 
Σας εύχομαι και όνειρα τα πιο καλα να δειτε 
Προσεξτε, παραφαγατε κι απ το πολυ φαΐ
Απ της σιωπής τον εμετό, στον ύπνο μη πνιγειτε

Καλε μη στεκεστε ορθιοι και ολοι προσοχή 
Γιατι δεν ξεχωριζουμε ποιοι ορθιοι κοιμαστε 
Απλα αν θετε πρωινό να χουμε το πρωί 
Στη σουπα οπου φαγατε ξανα μεσα ξεράστε

Ο Κουασιμοδος των κρατιδιων

Τρεχω γελάω ειμαι ένας σαπιος παλιατσος 
Ειμαι τόσο σπουδαιο μα και σπανιο ειδος 
Ειμαι σαχλός σας λέω, μα ειμαι καπατσος 
Παντα υπέρ πιστεως κι υπερ πατριδος

Πάσχω από πείνα παντα άρρωστος ειμαι 
Κι αν ολοκλήρος ειμαι ενα κομματι από ριγος 
Δεν βλαστημαω που ολα μέσα μου ειναι 
Ολα υπέρ πίστεως μα κι υπέρ πατριδος

Κουασιμοδος των κρατιδιων 
Μένω συνέχεια ολο κι ολο πιο λιγος 
Είμαι αυτων η τροφή των  άγριων θηρίων 
Θυσια παντα υπερ πίστεως κι υπερ πατριδος

Τρέχω γελάω σαπιος παλιατσος 
Παντα υπερ πιστεως κι υπέρ πατριδος 
Ειμαι σαχλός σας λεω μα ειμαι καπατσος 
Ειμαι σπουδαιον και εξαιρετον ειδος

ακου πτώμα να μαθαινεις

Παψε πια να περιμενεις 
ποτε θα αναστηθεις 
ακου πτώμα να μαθαινεις 
ετσι ειμασταν κι εμεις

Κρεας εισαι με κουστουμι 
και η όψη σου ωχρή 
μη λυπάσαι απ το λαγουμι 
η ψυχή μπορεί να βγει

Ακου πτώμα να μαθαινεις 
το κακο ειναι οτι δεν ζεις  
το καλο, πως δεν παχαινεις 
εισαι πια νεκρος Ναζις 
ΥΓ 
Καλως ήρθες στο  κανόνα 
Που εγινες από νεκρός 
Η γλυκια μας πριμαντονα 
Κι σαι παντα δροσερός