αυτοι οι εαυτοι

κοιταζω το καθρεφτη μου κι ολοι μου οι εαυτοι
ορμανε καταπανω μου αθωοι μα και φταιχτες
φυτρωνουν στο ταβανι μου στους τοιχους στην αυλη
ακομα με πετροβολουν και ολοι μου οι ψευτες

κοιταζω το καθρεφτη μου κι ολοι μου οι εαυτοι
ακομα και οι αχρηστοι επανω μου ορμησαν
με ραίνουν με τα σαλια τους κι κρυοι κι ζεστοι
ακομα πια με φτυνουνε και οσοι μ αγαπησαν

κοιταζω το καθρεφτη μου κι ολοι μου οι εαυτοι
ερχονται με κυκλωνουνε και φτιαχνουν ενα φραχτη
και με αφηνουν μεσα του να ειμαι εγω κι αυτοι
αυτοι οι εαυτοι που χρονια μ εχουν άχτι 

μια μπομπα Υδρογονου

στη Χοιροσιμα ημουν παγκακι
να ημουν λακουβα στο Ναγκασακι
στις νησους Μαρσαλ να ημουν ψαρακι
στη Νόβαγια Ζεμλιά να μουν κυματακι

μες τη Νεβαδα να ημουν κατι
και στο Λοπ Νουρ ισως αλατι
αχ το καημο αυτο που μου χεις δωσει
το Υδρογόνο να ρθει να τον λιωσει  

δεν ειμαι καλα

στη ζεστη κουλουριαζομαι
στο κρυο σιγοβραζομαι
στη φτωχεια μου θρονιάζομαι
θολος και διαυγής

ειμαι φρενοβλαβής 

μοναχος μου προσταζομαι
με βλεπω και μ ασπαζομαι
επανω μου κουρνιαζομαι
αισχρος και συμπαθής

ειμαι φρενοβλαβής 

στο γελιο μου νοικιαζομαι
μ ακουω κι αηδιάζομαι
με γραφω να διαβαζομαι
σπουδαιος αγενης

ειμαι φρενοβλαβής 

απ τα ονειρα ξεβραζομαι
σε μενανε μοιραζομαι
σαν γκρινια επωάζομαι
μέτριος προς γλυκύς

ειμαι φρενοβλαβής 
ειμαι φρενοβλαβής 
ειμαι φρενοβλαβής   

μια χουφτα

εσυ που ξερεις τα πολλα κι γνωση σε μεθαει για πες μας για να ξερουμε ο πονος πως περνάει για πες μας για να ξερουμε οταν σε πιανει γκρινια πως καταφερνεις διαολε και ξεπερνας τη πεινα μεσα στη τσεπη κουβαλω μια χουφτα απο τσιγαρα τα ριχνω μες το στομα μου κι αυτο κανει γαργαρα και αλλη μια ανισόρροπη με γελια που ξεκανουν που τα χω για ανασες μου κλαματα σαν με πιανουν εσυ που ξερεις τα πολλα για δωσε μας μια λυση για πες τι να κανουμε ο ερωτας σα σβησει για πες μας τι να κανουμε ανηφοριά σαν πιανεις πως ερχεσαι στα ισια σου για πες μας πως το κανεις μια χουφτα μες τη τσεπη μου με λυσσα κουβαλαω την εχω για να μην ξεχνω πως ξερω ν αγαπαω και αλλη μια θεοστραβη με φαλτσα να ψειριζω επανω τους να ισορροπώ ισια οταν βαδιζω

Σε καθε ενα τσιγάρο μου γράφω και μια λέξη

Σε καθε ενα τσιγάρο μου γράφω και μια λέξη για να τη πιει η ανασα μου ορθια να σταθει στις σκεψεις μου ν ανέβει σαν Κερβερος να τρεξει και ολο το κεφαλι μου να φαει και να πιει Σε καθε ενα τσιγάρο μου γράφω και μια λέξη να σταξει απο τη σταχτη του στα ποδια μου μπροστα καθε φορα που την πατω στο ποδι μου να μπαίνει σαν προκα να καρφώνεται ζητώντας ζεστασια Σε καθε ενα τσιγάρο μου γράφω και μια λέξη που μονορουφι καθομαι με λυσσα να τη πιω σαν η σιωπη μου ερχεται μαζι μου για να παιξει να εχω μια κουβεντα μαζι της για να πω

στο ίδρυμα του κόμματος

στο ίδρυμα του κόμματος με κλεισανε μια νυχτα γιατι απο μισος άδειασα που μεσα μου ημουν πήχτρα κι οταν αυτοι με ρωτησαν γιατι ολο ξερναω τους ειπα οτι χορτασα δεν θελω αλλο να φαω στο ίδρυμα του κόμματος με κλεισανε μια νυχτα γιατι με γελια γέμισα και τωρα ειμαι πηχτρα κι οταν αυτοι με ρωτησαν προς τι η υστερια τους ειπα πως με κερασα μια φτου ξελευτερια στο ίδρυμα του κόμματος με κλεισανε μια νυχτα γιατι αφδειασα απο διαταγες εκει που ημουν πηχτρα κι οτα αυτοι με ρωτησαν το πρόσωπο μου αν ειδα τους ειπα πως με κοίταξα και μου στριψε η βιδα στο ίδρυμα του κόμματος με κλεισανε μια νυχτα γιατι φωτια ολος γεμισα και τωρα ειμαι πηχτρα κι οταν αυτοι με ρωτησαν τι θελω για να παψω τους ειπα θελω τη σιωπη που μου δωσαν να καψω