δεν χωρώ

Φέρνω το κόσμο στο αυτί – τον κάνω σκουλαρίκι

Για να μου πει όταν τον ρωτώ

Μέσα του γιατι δε χωρώ

Που ΄μια το δόλιο ένα μικρό

Και μοναχό σπουργίτι

Κι αυτός μου λέει και μου γελά

Πελώριος – καμπίσιος

‘’πολύ θα σ΄ήθελα εδώ

...μα ΄σαι παραπανίσιος’’

Φερνω στα χειλη το Θεο – για τον κανω λεξη

Για να μου πει σαν τον ρωτω

Μεσα του γιατι δεν χωρώ

Που ΄μια αιώνια μοναχό

Σκοτάδι διχως φέξη

Κι αυτος μου λεει και γελα

Καταλευκος σα χιονι

‘’το σκότος σου, καλο είναι μα…

...το ασπρο μου, λερώνει’’

Φέρνω τον έρωτα κοντα – στα ματια να τον βλεπω

Για να μου πει όταν τον κοιτω

Μεσα του γιατι δεν χωρω

Σαν τον ρωταω με καημό

..καρδιά εγω δεν έχω ;

Κι αυτος μου λεει και γελα

Κοιταζοντας τη λιστα

‘’ πολύ θα σ ΄ηθελα αλλα

....κι αποψε ειμαι φισκα’’