Τετάρτη 22 Δεκεμβρίου 2010

Αφιερωμένο στους δρόμους της Κερατέας















Είναι ο δρόμος μου το κάθε μου πρωί
Που εχει ήλιο και εγω του κανω τράκα
Είναι τα μάτια από ΄να τσόγλανο παιδί
Που ολο μου λένε ΄΄ γέλασε μου ρε μαλακα΄΄

Είναι ο δρόμος τεντωμένος σαν σχοινί
Και ΄γω επάνω του με καυλα να γελαω
Μ΄ ένα κεφάλι ανθισμένο απ΄ τη βροχή
Κι ένα κορμί για ισορροπία να κραταω

Είναι ο δρόμος μου μια στρίγκλα προσευχή
Που η ψυχή μου τη φοραει σαν μαύρο κράνος
Και την κραταει σαν βενζίνη με στουπί
Για την πιει μέσα μου ο κάθε μου ζητιάνος

Είναι ο δρόμος μου μια ατέλειωτη ευχή
Που τη ζήτω όπως και ολοι οι κολασμένοι
Να σου την πω ψιθυριστά μες το αυτί
Όταν κοιμόμαστε σφιχτά αγκαλιασμένοι

Είναι ο δρόμος μου ένα κόκκινο χαλί
Που περπατούν σακατεμένοι οικοδόμοι
Και υποκλίνονται του κόσμου οι αφεντικοί
αυτοί ΄ναι δρόμοι … αυτοί ΄ναι δρόμοι

2 σχόλια:

  1. θα σε ξενερώσει απίστευα αν σου πω πως μου φέρνει στο νου Αγγελάκα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αυτος ο αντρας που κρατα σφιχτα τον κοκκινο φακελο στην φωτογραφια σου και το αιμα τρεχει στην σφιγμενη γροθια του,ειναι ο Ηλιας ο Καρρας,τον διεγραψε το ΚΚΕ,το ΚΚΕεσ.
    ο Συν,τον διαγραψανε ολοι οι διαγραμενοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή