το γελιο, γελιο θελει

 μεσα μου ερχονται φωνες

και μου φωναζουν γελα

ασε καημους και δακρυα

κι εδω μαζι μας ελα

ελα να σε κερασουμε

φωτια, xαρα και γελιο

εγω επανω σας θα ρθω

τι ομως να σας φερω

εδω σ αυτη την ερημια

τα γελια μας διψουνε

φερε να ξεδιψασουμε

το γελιο σου να πιουμε

ο Έλληνας σου

 

τη φρικη του, την εριξε

μεσα σ ενα ποτηρι

ο δολιος ομως ομως ξεχασε 

πως καιει σαν λιοπυρι

κι ετσι αυτη τον εκανε 

και παλι νοικοκυρη

τον φοβο του τον πεταξε

μεσα σε μιαν ελπιδα

και πηγε και την εταξε

ω! στη μαμα πατριδα

και απο τοτε τριγυρνα

αιωνια κατσαριδα

την ομορφια εζωσε

πανω του σαν σαρία

μα τη ζηλέψαν κι όρμησαν

του Κρατους τα θηρια

κι ετσι κι εκεινος εγινε

λαχνος σε λοταρια