με τον Χρηστο και τον Λαμπρο

Ποτε θα ρθει η μερα τουτη                    ω χο χο

Τουφεκι και εγω να παρω                      αιντε βρε

Μεσα στη πολη να ξαμοληθώ                ω χο χο

Κι ας παντρευτώ το χαρο                       αιντε αιντε βρε

Να παψει τ  αδικο                                   μωρ αιντε αιντε βρε

Να γινει η ζωη ωραια                             ω χο χο

Και με τον Χρηστο και τον Λαμπρο      αιντε βρε

Να γινουμε παρεα                                   αιντε αιντε βρε 

Σαπια σουπα σε κουτι

Σαπια σουπα σε κουτι

Σου δινουν στις οχτω

Και η ψυχη σου κανει εμετο

Σκυβεις μεσα σου να δεις

Ο σιστας τι γυρευει

Στη ψυχη σου αφοδεύει

Από εργατης εγινες

Τα αφεντικου Κυρια

ψυχη γεματη δυσωδία

κι ετσι όπως κατάντησες

μπουρδελο τη ψυχη σου

κρατα την και αι γαμησου 

Ποιος εφαγε τα δοντια μου

Πες μου για το χρονο που τον λεν ολοι γιατρο

Πως πονταρα τα όλα μου μεσα στο τιποτα μου

Γιατι εχω από πανω μονοθεσιο ουρανο

Ποιος εφαγε τα δοντια μου κι αφησε τη χαρα μου

Πες μου αν κι αποψε εξω θεριζει ο θεος

Πως η μοναξια, μου τριβεται με τοσο ζηλο

Ποσα ουρανια τοξα εχει ακομα ο καιρος

Γιατι να΄ μαι παντα εγω λουλουδι μες τον ηλιο

Πες μου γιατι ακομα φασκιωμενο ειμαι μωρο

Γιατι ολο λετε το κακο πως είναι για καλο μου

Οι τυψεις δεν υπαρχουνε δεν είναι πια εδώ

Μα χρονια τις ακουω να περνανε απ το μυαλο μου 

το Βαριετε μας

Μεσα σε ισοβια με πέταξαν βροχη

Και μ ένα ερμαφρόδιτο πορεύτηκα σκυλι

Ειπαμε κι ανοιξαμε δικο μας Βαριετε

Και 2 νεκροι μας εκαναν το 1^ο μας σεφτε

Απ τη σημαια βγαζαμε βαθια απ τα σωθηκα της

Έναν φασιστα που λεγε ποως είναι δημοκρατης

Κι ένα αριστερόστροφο παμπάλαιο Ατενιστας

Που ολο καμωνότανε πως δεν είναι φασιστας

Το προγραμμα μας κλειναμε παντα με σαπιο τροπο

Που ηταν το καμαρι μας και σπουδαιο κολπο

Νεκρες ιδεες βγαζαμε μεσα από καπελο

Και Σφακιανακη να λαλα ο Παουλο Κοελιο

Και οι νεκροι γελαγανε… κι ακομα βρε γελανε

ανθρωπάκια σε χαπακια

Καθαρόαιμοι ουρανοι

Και ψυχες με κλειτορίδες

Ανθρωπάκια σε χαπακια

Κι οσα σου ποτε δεν ειδες

Πανηγύρια αστρικα

Με ζοκλερ από ένα φονο

Σε ποτηρια φλιτζανάκια

Αραιώνουνε το χρονο

Ρατσα άγνωστη τσιγαρων

Με καπνο γεματο δωρα

Και ζωες που τρυγυρνανε

Με πλανόδια κατηφορα

Στο χωριο μας δεν υπαρχει

Η σιωπη ουτε σαν ηχος

Και τα λαβαρα ανεμίζουν

Με αερα και με διχως