Θελω μια θάλασσα

 Θέλω μια θάλασσα, μες το λαιμό μου 

Να τρέχει-να παίζει-και να με πνίγει 

Ν' ανοιγει - να σπάει- να με κερνάει φωτιά 

Θέλω μια θάλασσα, στα σωθικά μου 

Να πίνει- να φτύνει- και να ξεπλένει

Να σέρνει- να παίρνει- οτι δεν θέλει η καρδιά 

Θέλω μιά θάλασσα, μες το κεφάλι 

Σαν χάδι- σαν δάκρυ- όλη μια σταχτη 

Ν' αστράφτει-να τρίζει-τις σκέψεις να βρίζει

Θέλω μιά θάλασσα, στα μάτια μέσα 

Σαν μάχη-σαν λάθη-γλυκεια σαν λουλούδι 

Τραγούδι που μέσα τους, μονάχα στριγγλιζει

0987654321

 Δεν είμαι μεγάλος,  ουτε και μικρός 

Δεν με βλέπουν όλοι, ουτε είμαι αχνος 

Ειμαι ενα ποτάμι που γελάει και που κλαίει 

Μια μαζεύω δάκρυα και μία χωρατα 

Για να δροσισω μεσα μου, ότι πολύ με καίει 

Κι έναν καημό να δώσω, σε οτι μ αγαπά 

Δεν είμαι μεγάλος,  ουτε και μικρός 

Δεν με βλέπουν όλοι, ουτε είμαι αχνος 

Ειμαι ενα ποτάμι που γελάει και που κλαίει 

Μια μαζεύω δάκρυα και μία χωρατα

Για να ταΐσω μεσα μου, ότι αδικο πεινάει 

Να δώσω κι έναν όλεθρο, σε κάθε μου νταλκα 

Δεν είμαι μεγάλος,  ουτε και μικρός 

Δεν με βλέπουν όλοι, ουτε είμαι αχνος 

Ειμαι ενα ποτάμι που γελάει και που κλαίει 

Μια μαζεύω δάκρυα και μία χωρατα

Για να ανασάνει μεσα μου, ότι δεν αναπνέει 

Κι οτι τις σκέψεις έτρωγε, να πάψει να μιλά 

Το τελευταίο κεφάλι

 Φοράω Το τελευταίο _κεφάλι που μένει 

Και έρχομαι επάνω σου να πέσω με ορμή 

Να σπάσει μπρος στά στα πόδια σου, να βγουν έξω οι θλιμμένοι

που κρύβω, χρόνια μέσα μου, αυτοί οι εαυτοί 

φοράω Το τελευταίο_ κεφάλι που μου μένει και το γεμίζω ολόκληρο με μια αναπνοή 

Για να φωνάξει δυνατά αυτό που με σωπαίνει και στάχτη μπρος τα πόδια σου,  να γίνει πριν καεί 

φοράω Το τελευταίο -κεφάλι που μου μένει και το αφήνω Μόνο του, μόνο για μία στιγμή να ' ρθει μπροστα στα πόδια σου να αρχίσει να γλυκαίνει 

την πίκρα, χρόνια μέσα της, που με έχει καταπιεί 

φοράω Το τελευταίο_ κεφάλι που μου μένει και εκεί μπροστά στα πόδια σου έρχομαι να το σπάσω 

η πείνα που 'χω μέσα μου να πάψει να χορταίνει 

κι έτσι, εγώ εσένανε,  ποτέ μου μη χορτάσω

Ειμαι δειλός

 Είμαι δειλός αδάμαστος

ειμ' ότι πιο χαμένο 

μπρος στο σφαγείο στέκομαι 

σα ζώο γυρισμένο 

είμαι ένας γυμνοσάλιαγκας 

που όλο σάλια Στάζω 

γεννηθήκα με μια θηλιά 

όπου ποτέ δεν βγάζω 

μα όταν στο στόμα της ψυχής 

κυλαω για να γλιτώσω 

κλείνει τα δόντια της σφιχτά 

κι αυτή να μη λερώσω 

είμαι ηλίθιος φτηνός 

μία φρίκη που ριζώνει 

και κάνω ότι κι αν μου πουν 

μέσ' απο μιαν οθόνη 

είμαι σωστός βρυκόλακας 

Μου πίνω όλο το γέλιο 

και έχω μάθει να ζητω 

το ότι ποτέ δεν θέλω 

μα όταν κυλάω στην καρδιά 

σα βλέννα αυτή με σπρώχνει 

ανοίγει όλα τα δόντια της 

και με εμετό με διώχνει