οι Αυτοι

Με κυνηγανε σαν το μπαλονι

Για να με φανε, είναι θεμα αρχων

Αυτοι πεινασμενοι μες το σαλονι

Λαχανιασμενο εγω προϊόν

Με σιγοκαινε σαν να ΄μια λαμπάδα

Να ζεσταθουν μοναχα Αυτοι

Κι όταν ζηταω αιωνια λιακαδα

Μου γουργουριζουν σαν οχετοι

Όταν ξυπναω μου εχουν  φαει

Όλα τα ονειρα που εχω δει

Κι όταν κοιμάμαι καποιος μετραει

Ποτε θ αλλαξω να γινω Αυτοι

Αυτοι με νομισουν δικο τους φρουτο

Μα εγω τους φωναζω Ειμ΄ η αρχη της γιορτης

Κι όταν μου λενε – τι είναι τουτο

Τους λεω η ανταρσία της αναπνοης