από κοινωνιστής εγινηκες μηδένι

Ηταν ενας αναρχικος 
Βορείων προαστίων 
Που τριγυρνούσε συνεχώς
Πλατεία Εξαρχείων

Στο κοσμο απευθυνότανε
Κατεβατά να γραφει
Θούριους λογους έβγαζε 
Και πήγαινε Ανάφη 

Μια ζωη προσπάθαγε
Μ αυτή τη μαλακία
Αλλα ποτε δεν αλλαξε
Ετουτη η κοινωνία

Ειδε λοιπον ότι μ αυτό
Πως περα πια δε βγαίνει
Κι ετσι από κοινωνιστής 
Εγινηκε μηδένι

Γιναν τα ματια του φωτια
Και η βρισιά του χνωτο
Στο χερι αντι για κείμενα
Τωρα κραταει μολότο

Και λεν πως όταν ο θυμος
Στο σβέρκο του εκατσει
Βρε δε τον κανουνε καλα
Ουτε 30 μπάτσοι

Κοινωνική απευθύνη
Τον εχει κανει ταύρο
Και ησυχάζει μονο αν πιει
Και χασίσι Προύσας μαύρο