δυοσμοι

Σπουδαια νεκρωμενη μου σπουδή
Πεθαινοντας η γνώση ζωντανευει
Τζογαρει σ ένα καλπικο χαρτί
Που πάντα μία ήττα το νταντευει
Αρρωστημενες πολεις πυρετοι
Ανθρωπους βηχουν λες και είναι δυοσμοι
Μα παντα οι άλλοι ειναι πιο πολλοι
Που θέλουν πολυκατοικιες κόσμοι
Σακατεμενα μα ορθια μυαλά
Και μια χολή που μοιάζει αγία
Κουστουμι θα φορεσω στα μαλλια
Και θα κηρυξω τη ζωη αργία