μια προποση για τα σκυλιά των δρόμων

εχω στρουθοκαμηλες μικρες φωνες
μεσα ριζωμένες βαθια στη σιωπή μου
κι ενα ψευτοάυριο που εμεινε απο χθες
να κλέβει το αλατι συνεχεια απ τη πληγη μου

δυό στομαχια να φτεροκοπούν
λύνοντας ξεδενοντας τους Γόρδιους τους κόμπους 
και δυό σκεψεις να αιμοραγουν
λες και η φρικη τους έταξέ μπονους

δωδεκα χασουρες παντα στη σειρα
για να μπορω να κανω μονο μιά κονομα
και άλλοι τοσοι πονοι με χαρά
Ψάχνουνε ενα κομμάτι σώμα

ειναι ακομα ο φονος μου ζεστός
τρωει ομελετα και πινει ουίσκι
καθεται μα είναι ακομα κουτσος
γιατι πρόχειρο πτώμα δεν βρίσκει

κι ομως θα μεθυσω θα μεθυσω με κρασί
με τούς συντρόφους μου σε σαπιες βάρκες
κι αν θέλετε να μάθετε γιατί το γιατι
είναι πθ σας εκλεψα στο μοιρασμα μαλακες

κι έτσι θα πάω στο τέρμα ν ανοιχτώ
ν αφησω τη κοιλια μου εκει να σαλπισει
φτιαγμενη μια προποση απο ουρλιαχτο
στην υγεια του κοσμου που αιωνια σαπίζει