κούφιες κηροζίνες

Κιλοβατώρες μου ψυχές
Κι αλγόριθμοι καημοί μου
Σαν πεζικάριες σιωπές
Κερνάτε τη ζωή μου
Που ΄χει ντελίριο βαρύ
Σακάτικο χειμώνα
Και μες σε χρόνια κραυγή …(χρόνιος)
Το θάνατο λεχώνα

Διώρυγες αναπνοές
Και λέξεις μου εγκλίσεις
Σας αγοράζω δυο γενιές
Από τηλεπωλησεις
Και  ΄σεις μου δίνετε κελιά
Με κούφιες κηροζίνες
Και μου περνάτε στα κρυφά
Θεούς σε ασπιρίνες

Αφηρημένες μου χαρές
Τσίρκο εφημερεύον
Τσιγάρα μου ισορροπιστές
Θεριό περιοδεύον
Πίνω το γάλα μου πικρό
Για ν΄ αποκτήσω ύφος
Μα είναι το κόλπο μου νεκρό
Και μου φωνάζει τζίφος