βήματα σε μπόγο

ένα παραξενο φιλί

ζηλεύει στα κλεφτά μου

η τρύπια ζαβολιά μου

κι ενα παράδεισο γιαπί

γυρευει σκάρτα ο χρόνος

για να μη γινει πόνος

ενα τσιγάρο μιας γουλιάς

μου παζαρεύει ο δρομος

στα χειλη μου σα φθόγγος

και μια παυσίπονη ζωη

για καθε πρωινό μου

μου τρώει το μυαλο μου

ακομα ενα μηδενικό

το μονο μου ψηφίο

ζητα για να ΄ναι δυο

και μια σκια χωρις κορμι

αυριο τετοια μερα

με θελει για πρεμιέρα

μα εγω δεν μπόρεσα ποτε

χατίρια να μου κανω

κι ετσι ολο με χανω

φορτώνω στο δισάκι μου

τα βήματα σε μπόγο

και παίρνω πάλι δρόμο