το ζεμπεκικο του ΝεουΕλληνα

χούντα σαν βήχας

μέσα μου στάζει
και μου βουλιάζει
κάθε μου στανιό
κραυγές με στάχτη

κι όσα θέλω όσα

σπάνε τη γλώσσα
για να μην τα πω

ξεραμένη τρέλα
κύκλος δίχως κέντρο
Θε μου τι κρεσέντο
όλη μου η ζωή
είμαι λερωμένος
από κάθε φόβο
και κοιτάζω μόνο
η μέρα μου να βγει

λένε για μένα
αν θες να ακούσεις
δεν είμαι της παρούσης
και σχόλιο ουδέν
σαν δικαιοσύνη
που δεν γαμιεται μία
χημική θρησκεία
και λευτεριά μηδέν