Μαγδαληνές

νυχτώνει ο πόνος στο κορμι
και πως να να τον χορτάσεις
που βγαζει το τσιγαρο σου
σικέ αναθυμιάσεις
βαφτίζεις ολο την ψυχή
σε διψασμένα αιδία
μυριζουνε τα ρουχα σου
Μαγδαληνές κι ανία
φθαρμένος τα χαραματα
απ΄ το κορμι σου βγαίνεις
δεν ανασαινει η ψυχη
μα ξερεις που πηγαίνεις
Χθες ονειρευτηκες ξανα
αχ της καρδιας τις ζήλιες
να σου τις κλέυει ο Θεος
κι ο Διάολος στις τσίλιες

σαν άδειο γηπεδο η ψυχη
μες του κορμιου την ακρη
και ΄συ ..παντα μεσίστιος
σε μιά βαριά αγαπη