Για πες μας για να
ξερουμε οι ερωτες που πανε
Σαν σβησουν απ τον ανθρωπο και φυγουν μακρυα ;
Μες στις λακουβες του ουρανου κοιμουνται οι αγαπες
Κι όταν ξυπνανε γινονται
αερας με φωτια
Εσυ που ξερεις τα πολλα κι ο νους σου κατεβαζει
Για πες μας πως θα παμε εκει που κανει λευτερια ;
Μες στους βυθους μας παντοτε γεννιεται το σκοταδι
Μα καποια μερα ερχεται και γινεται φωτια
Αφου μας ειπες όλα αυτά σιγουρα και θα ξερεις
Πως παντα η απαντηση σε όλα είναι φωτια ;
Γιατι ότι δεν καηκε, σαρωθηκε στη σταχτη
Μενει παντα αιωνιο γεννιέται μια φορα
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου