Παρασκευή 1 Απριλίου 2016

Το γέλιο μας μια μερα θα σας κάψει

Με έθρεψε η δίψα περιμενντας βροχή 
Μου έμαθα μονάχα να πειναω 
Και οταν μου σερβιρουνε γλυκεια υπομονή 
Σε μια γωνιά να πάω να τη ξερναω 

Ανασα έχω θεοστραβη να πίνω σε γουλιες 
Τα χρώματα ημιτρελων ζωγραφων 
Κι άλλοι οταν μου δίνουμε υπόνομες ζωες 
Εγώ να μένω υγιής παραφρων 

Εκείνοι που μ αγγιζουνε αφηνοντας σκουρια 
Το σαλιο μου να βάζω να με πλυνει 
Κι οταν με ταιζουνε με βρώμικη χαρά
Εκείνη να με καίει και εγώ εκεινη 

Πλαστά οταν μου δίνουμε παυσιπονα να ζω 
Βάζω τη ψυχή μου να με αλλάξει 
Και πάω μες τη πόλη να γράψω με καπνο 
Το γέλιο μου μια μερα θα σας κάψει

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου