μια μερα χωρις ψυχη

ελα στη νυχτα που φτιαξαμε μεσα στο φως
που ειναι οπως και εμεις νηπιος ο Θεος
που ΄χει ουρανισκο αντι για ουρανο
γεματο καπνο και ποτο
μια Χιροσιμα στη πλατη κουβαλα κι εσυ
δεμενη στα ποδια για μπαλα μια βροχη
και αμα πεινας εχει αν θες 
μια κοιλια γεματη κραυγες
ελα κερναμε εδω ανασες ξερες
εδω που οι λυπες για εμας ειναι παντα γιορτες
ελα να ζησεις για λιγο και εσυ
μια μερα χωρις ψυχη

εφεδρικο θεριο

μαυρο μπουλούκι απ το βουνο
στη πολη μεσα πανε
βγαζουνε το εφεδρικο  θεριο
οι αφεντες να τους φανε
μα το μπουλουκι μητε σταματα
και ολοι τους γελανε

Ψυχή μου καθισμένη σε σαπια ελευθερία

Σακατεμένα σάλτα κάνει μέσα μου η ψυχή
Μα δεν μπορεί να φτάσει ως τα δόντια
Φουσκώνει στο στομαχι σαν βλενα μήπως βγει
Και γω της προσποιούμαι τη λεχωνα

Αλλάζει μέσα όλη και γίνεται βροχη
Μήπως και πεταχτει έξω σαν τι δάκρυ
Αλλά ποτε δεν φτάνει ως την οροφη
Γιατι δεν μου χει μείνει ουτ ενα μάτι

Σαν αρουραίος ψάχνει ενα άνοιγμα να βρει
Στη κεφαλή ανεβσινει σαν τον γάτο
Μα ή εξοδος που έχουμε ολοι μας οι νεκροι
Βρίσκεται στη φτέρνα από κάτω

Ψυχή μου καθισμένη σε σαπια ελευθερία
Καμπούρηδες αφεντες φορτωμενη
Τη ρωσική ρουλετα εχεις μια ευκαιρια
Μην την αφήσεις να πάει χαμενη 

τελ μι

Πες μου 
Πως ειναι μια ζωή 
Να είσαι στεγνός απο ψυχή 
Πες μου 
Πως θ αντέξεις άλλη μια 
Να είσαι υπάκουη φωτιά 
Πες μου 
Πως ειναι σα θεό 
Να βλέπεις το καθ αφεντικο 
Πες μου 
Ποτε θα γίνεις μια 
Ανταρτης που ολα τα γαμά

Φωτια

Μια απο δω μια από κει
Αντε μήπως γίνουμε 100 λαοι
Αντε να αρπαξουμε από τ αφεντικα
Τη φωτιά

Να γινουμε σκυλια να γινουμε φουρνέλο
Να πάρουμε μεριδιο και μεις απο το γέλιο
Να γινουμε μπουκαλια να γινουμε στουπιά
Με φωτιά

Να γινουμε χαρα να γινουμε κραυγη
Μια φορα να ζήσουμε και μεις με τη ψυχή
Τη πολη να φωτίσουμε μέσα στη νυχτια
Με φωτια

την αγαπη ρε μουνια

θα παρω τη μολοτοφ μου

κι αμα καλα μου κατσει

η φωτια της θε να καψει 

πεντε - εξι μπατσοι

οτι το χερι μου κρατα

παντα του λεω πετα

στη μαπα του μπατσοσκατα

μαρμαρο ή και πετρα

θα βαλω και τη μασκα μου

μ ολη μου τη παρεα

και την αγαπη ρε μουνια

θα κανουμε σημαια  

σκυλια τις προπαγανδας

η τυχη μου εχει πιασει απο τα χρονια σκονη
χρονια με σαρωνει κι ολα τα εχω χασει... μα 
σκυλια ειναι που κρατανε οι μερες μου στη ζαλη
και μεσα απ το κεφαλι οι σκεψεις μου γελανε

ακυρωμενες πολεις οι ανασες που τραβαω
ξεχασα να γελαω και ζω ισα και μόλις ,...μα
σκυλια ειναι που κρατανε οι μερες μου στη ζαλη
και μεσα απ το κεφαλι οι σκεψεις μου γελανε

ολο με κυνηγανε φασιστας να γινω αντρας
σκυλια τις προπαγανδας θελουν να με φανε
σαν λυκοι ομως κρατανε οι μερες μου στη ζαλη
και μεσα απ το κεφαλι οι σκεψεις μου γελανε

Έσπασα τον ουρανό μου

Έσπασα τον ουρανό μου 
Γιατί διψαγα για αέρα 
Κι νεκροί μου πέσαν κάτω 
Μέσα στο δικό μου πιάτο 
Τη ζωή μου θε να φάνε 
Μα κι εγω γι αυτους πεινω 

Μου ουρλιαζουν μες τα ματια 
Κι ερχονται όπως η τρέλα 
Μου άδειαζουν το γεμάτο 
Παντα το δικό μου πιάτο 
Τη ζωη μου θε να φάνε 
Μα κι εγώ γι αυτους πεινω

Πέρα απο τη στάχτη

Πέρα απο τη στάχτη, φωτια ειμαι που ξυλιαζει 
Που μεσα μου ουρλιαζει είναι κρυος ο ουρανός 
Ρουφαω ολη τη τρέλα το σαλιο μου οταν βραζει επανω εκτινασομαι και γινομαι θεος 

Τυλιγω στον ουρανό μου 
Ανθρωπινες μυγες 
Και τις πασαρω στο θεό 
..και του λεω 
Φάε καριολη τα ιδια σκατα που τρώω και εγω

Ζωή ξυρισμενη και χλωμη

Ζωή ξυρισμενη και χλωμη
Χαπακωμενοι μ ενσημα εργάτες
Δουλειά μπατσοι κι αφεντικα
Φορτωμενοι στις δικες μου πλατες
Μα δε με νοιαζουν όλα αυτά
Το κράτος κι ολοι του οι τσαρλατανοι
Αρκει να φωνάζουμε μαζι
Κατω τα ξερά σας απ τους συντροφους ρουφιανοι

Ξυπνω και σαν τον ποντικο
Κρυβομαι μες το δικό μου σώμα
Πως να αναπνέυσω δυνατά
Που συρτη μου 'χουν βάλει και στο στομα
Μα δεν με νοιαζουν όλα αυτά
Ακομα κι αν με εχουνε στο μάτι
Αρκει να φωναζουμε μαζί
Πως η εθνική ενότητα είναι μια αυταπατη

Ξερνω τις αγαπες μου κουτσες
Στα μουλωχτα κάθομαι τις χαζεύω
Σ ενα μπουκαλι με στουπί
Τις βάζω και σε μένα το εκτοξευω
Μα δεν με νοιαζουν ολα αυτα
Και ας πεθανουμε για ένα "λαθος "
Αρκει να φωνάζουμε μαζι
Πως η λευτερια ειναι το πιο μεγαλο παθος