Ψυχή μου καθισμένη σε σαπια ελευθερία

Σακατεμένα σάλτα κάνει μέσα μου η ψυχή
Μα δεν μπορεί να φτάσει ως τα δόντια
Φουσκώνει στο στομαχι σαν βλενα μήπως βγει
Και γω της προσποιούμαι τη λεχωνα

Αλλάζει μέσα όλη και γίνεται βροχη
Μήπως και πεταχτει έξω σαν τι δάκρυ
Αλλά ποτε δεν φτάνει ως την οροφη
Γιατι δεν μου χει μείνει ουτ ενα μάτι

Σαν αρουραίος ψάχνει ενα άνοιγμα να βρει
Στη κεφαλή ανεβσινει σαν τον γάτο
Μα ή εξοδος που έχουμε ολοι μας οι νεκροι
Βρίσκεται στη φτέρνα από κάτω

Ψυχή μου καθισμένη σε σαπια ελευθερία
Καμπούρηδες αφεντες φορτωμενη
Τη ρωσική ρουλετα εχεις μια ευκαιρια
Μην την αφήσεις να πάει χαμενη