που πας μικρο πουλακι μου
που πάεις μες τα ξενα
πως γελαστός ξεκίνησες
και λύπησες εμενα
εργατης παω να γενω
τη φτωχεια να ξεχασω
με γελιο μιά τα χείλη μου
μηπως και τα κεράσω
να μη σου παρει ομως καιρο
και μοναξια χορτάσω
και χαρακώσω το μυαλο
ετσι να σε ξεχάσω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου