Καριοληδες τωρα γελω… εγω

Ειμαι ο φοβος ο πονος ο μονος

Που κάθεται καλα

Που τρεχει- αντεχει –μεθαει- γελαει

Σε καποια σας γωνια

Ειμαι ο λυκος – ο κτύπος – το μηπως

Που σας καλοκοιτα

Που ολο πειναει και ψαχνει να φαει

Τη φρεσκια σας χαρα

Ειμαι ο λογος- η δοξα- η λοξα

Που ολο σας ξεδιψα

Ειμαι εκεινο που χρονια φοβαστε

Το γελιο από φωτια

Ειμαι εκεινο που η ωρα του ηρθς

Να μπει στ αρχοντικό

Μ ε μαυρη σημαια που πανω της γραφει

Καριοληδες τωρα γελω… εγω