Μόνο να περπαταω
Δεν ξέρω αν λυπήθηκα
Ψηλά που δεν πεταω
Δεν ξέρω αν είμαι όρθιος
ή ένα κομμάτι σταχτη
Δεν ξέρω αλήθεια αν γελώ
ή και εκεί έχει φραχτη
δεν ξέρω αν έχω όνομα
δεν ξέρω ούτε πατρίδα
μια λέξη μόνο έμαθα
που μέσα μου την είδα
Είναι αυτό που λαχταρά
Κάθε ψύχη να πάρει
Μια γαμημένη αγκαλιά
Σαν έρθει το σκοτάδι
Υγ
Ακούγοντας το LOCO – MOTIVO του Θ Παπακωσταντινου
'Οχι αγκαλιά..η πλειοψηφία των συναδέλφων στη δουλειά μου είναι έτοιμη να συμμετέχει σε πογκρόμ! τέτοια χάλια η ''εργατική'' τάξη..και να σκεφτείς πως όπως το ''περιγράφεις'' οι ''απαιτήσεις'' των απεργών είναι τόσο στοιχειώδεις όσο μια αγκαλιά και μιά απλή αναγνώριση νομιμότητας...ούτε αυτό δεν δίνουν οι συμπολίτες μας..
ΑπάντησηΔιαγραφή