στη φάτνη των χρηστών

Μια τρύπα έχω στο σβέρκο μου από γεννησιμιού μου
Να ξεφυσώ σαν φάλαινα , αέρα των Θεών
Πάντα σ΄ αυτούς προσεύχομαι κι αυτοί με αγαπανε
Έτσι μια θέση μου έκλεισαν στη φάτνη των χρηστών

Σημαίες μαυροκοκκινες από τα αυτιά μου βγαίνουν
Κι εξουσίες , τα χνώτα μου , λένε πως τους βρωμάν
Μα χρόνια τώρα κάμποσα όλη η μπουρζουαζία
Με φόρα πάνω μου έρχεται τ΄ αρχιδια και μου κλάν

Μα όπως σωστά εποίησε κι ο Παπακωσταντινου
Βρε το Θανάση εννοώ και σφόδρα συμφωνώ
Μία ομάς Αναρχικών από ροδιές και σκυλούς
Εό !! βροντοφώναξε …Γαμώ το φασισμό (*)



(*) Απαλλοτρίωση από το άσμα ΄΄ Ερώτηση Κρίσεως του Θ.Παπακωσταντινου του σιντιου του ΄΄ ΕΛΑΧΙΣΤΟΣ ΕΑΥΤΟΣ ΄΄