βαζω ρουχα στο κορμι
και τσιρότα στη ψυχη
την καρδια μου ξεψειρίζω
και τη βόλτα μου αρχιζω
στον αυχαινα κουβαλώ
τον μπαγάσα μου , καιρο
κι αν στα κεφια μου φαλτσάρω
κατι ψόφια μου τσοντάρω
με ΄χω χασει στ΄ανοιχτά
και με βλεπω στα κρυφα
να παλευω κατι μήνες
τις αντάρτικες μου ρίμες
με κρεμάω σαν καρφί
σ΄ενα τοίχο την αυγη
και κοιταζω το τσογλάνι
που οτι θελει πια με κανει
κι οταν κλάψω σαν παιδι
και γιατρεψω τη ψυχή
τις πετάω τα τσιρότα
και μαζευομαι απ ΄τη βόλτα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου