Διάολου μήτρα, με πέταξε απ΄ έξω
Κι από τότε κουβαλώ
Συντρίμμια μέσα στη ψυχή και λύκους στο κεφάλι
Επάνω σου , με βάζω για να τρέξω
Ζωή μου να σε παραβγώ
Μ΄ αγρίμια έχω βήματα κι ένα κορμί από ζάλη
Λυμένα κι άλυτα , αινίγματα μου
Σκορπισμένα στα χαρτιά
Περνάνε μες τις λέξεις μου, καλά να κεντράρουν
Γελάνε οι έρωτες την αφεντιά μου
Στάζουν πρόχειρα φιλιά
Κι όλα, όλα τ΄ '' αγαπώ'', στα μάτια μου μπλοφάρουν
Παράδεισο, γεμάτο με καζάνια
Και αγύρτες άγγελους
Μου πήρα χα! για να έχω, όταν με καταριέμαι
Και όταν πια, με πιάνουν τα χαρμάνια
Θα πίνω απ΄τους άμπελους
Ώσπου να σπάσει η καρδιά, την ώρα που γεννιέμαι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου