Σάββατο 29 Αυγούστου 2009

Ξανα στον Θ


Βάζω φωτιά σε ότι κάθεται σβησμένο

Και σβήνω πάνω μου στιχάκια ανάμενα

Στενή πατρίδα μου, στενό και το μυαλό το γαμημένο

Που δεν αφήνει ένα παράθυρο για μένα


Στάζω απ΄τις χούφτες σου και την ψυχή μου γδέρνω

Κι πόλη τούτη μοιάζει μ΄ άγριο καρναβάλι

Στενή πατρίδα μου, στενό και το μυαλό το γαμημένο

Που δεν μου δίνει στη βόλτα μου μια ζάλη


Τρελή μου σάρκα, τρύπιο σώμα μεθυσμένο

Που αναπνέεις τον αέρα μου ως το τέρμα

Στενή πατρίδα μου, στενό και το μυαλό το γαμημένο

Που με πετάει σαν το πιο φτηνό της κέρμα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου