πορεια 7 12 2008

Ειχα θυμώσει τοσο πολύ με το ν θάνατο του Αλέξανδρου Στα Εξάρχεια….που ξεσήκωσα παιδιά και Κυρα για να παμε στην πορεία χθες στο Μουσείο.
Θα μου πεις καλά εσεις…αλλα τα παιδια ..3ων και 6 χρονών που τα πας ?
Φτάσαμε εκει κατά τις 1 παρα ..κατά στις 2 τα παιδια ειχαν κουραστεί

Κι ολο μου έλεγαν-Μπαμπά ..ποτε θα παμε σπιτι ?αχνα εγω

kαποιοα στιγμη ο μεγαλος βλεπει 2 Μοϊκαν και με ρωτα
-Μπαμπα τι είναι αυτοι ?..
-Τα καλύτερα παιδια …του λεω
-Καλά ..πάμε σπιτι ?…κουβέντα εγώη πορεία ξεκινάει
…μπαινουμε μεσα

ξαφνικά περνάει δίπλα μας 1 αγορι 20 – 22 χρ.
Κατεβάζει το μαντίλι από το πρόσωπο του απλώνει το χερι του και χαϊδεύει το μαγουλο του μεγαλου….. και του λεει
-Γεια σου ρε μάγκα..
-Μπαμπα… τωρα θα παμε σπιτι ?
…Παλι δεν ειπα τιποτα

Βαζω στον ωμο τον μικρο…
..εκεινη την ωρα στα 5 μετρα αρχίζουν να τα σπανε….κανω στην ακρη και τους κοιταμε….
καμια 10αρια από αυτά τα παιδια με κράνη …περνάνε διπλα μας
ο μικρος σηκώνει το χερι του και φωναζει-ΨΩΜΙ ΠΑΙΔΕΙΑ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ…( ΘΑ ΤΟ ΘΥΜΗΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙΚΟ ΣΤΑΘΜΟ )

Τα παιδια με τα κράνη τον κοιτανε…
ενας βγάζει το κρανος και μας λεει
-Ωρα να πατε σπιτι

....Ναι … ηταν ωρα να παμε σπιτι…