Ο πονος μου περπάτησε

Ο πονος μου περπάτησε 

Κι έφτασε στο κεφαλι

Έκανε περα το κρασί 

Και μου 'φάγε τη ζάλη 

Κι εκεί που πέρναγα καλά

Και είχα ύφος γόη 

Κάνει ακομα μιά μπουκιά 

Και ολο μου το τρώει 

Ο πόνος μου περπάτησε

Και έφτασε στο στόμα 

Έφαγε το χαμόγελο 

Και μ' αφησε τη βρώμα 

Κι εκεί που πέρναγα καλά 

Εγώ κι αφεντιά μου

Μ' άφησ' απ' ολες τις σιωπές 

Ν' ακούω τη δικιά μου

Ο πόνος μου περπάτησε 

Κι έφτασε στη καρδιά μου

Τα φύλλα παραμερισε 

Κι έφαγε τη χαρά μου

Κι εκεί που πέρναγα καλά 

Και ολους τους νικούσα

Μου τρώει οτι κέρδιζα 

Και ότι αγαπούσα 

Τόσο δα

Είμαι μια στάλα τοσο δα

Το ματι δεν με πιάνει 

Μα κι αν τρεξω δυνατα 

Δεν γίνομαι ποτάμι 

Είμαι μια λεξη τοσο δα

Το στόμα δεν με πιάνει 

Και όταν παω να βγω λαλιά 

Κάποιος σιωπή με κανει 

Είμαι μια σπίθα τόσο δα

Όπου φωτιά δεν πιάνει 

Και αν θεριεψω μουλωχτά 

Το κρύο με ξεκανει 

Κι όμως σ αυτη τη παγωνιά 

Που οι αγάπες μου βουβαινουν 

Μπορεί να έγιναν καπνός 

Μ ακόμα με ζεσταίνουν 

Η σιωπή μου

 Ανάσες μου παυσίπονες οταν πονω σας πίνω 

Ω σαν θεριεύει η σιωπή και μεσα μου νικά 

Αυτή μου τρώει τις λέξεις μου κι εγώ την καταπίνω 

Και αν με πιάσει ουρλιαχτό, την κάνω μια μπουκιά 

Μου γλύφει όλες τις πληγές κι έτσι ποναω ωραία 

Ο θόρυβος γλυκαινεται με πιάνει αγκαλιά 

Ταΐζει μ' ήσυχη χαρα, το στομα μου γενναία 

Κι έτσι στρογγυλοκαθεται, στη γλωσσα μου συχνά 

Μόνο φοβαμαι τη στιγμη που πανω της θ ανέβω 

Μη σπάσω ολα τα δόντια μου και εξω ξεχυθει

Και πω λέξεις που νόμιζα, πως ουτε καν τις ξερω 

Κι απο σιωπή που ημουνα, να γεννηθώ κραυγή 

Αλήτρα

 Γονατιστοι αδερφέ.

Βαρέθηκα όλο να ζούμε, τα όνειρά μας να καιμε τα βράδια, μήπως και ζεσταθούμε.

Θυμάσαι την πρώτη μας γέννα ; που σου πα- δεν κλαίω ασθμαινω.

Και σαν μεγαλώσω στον κόσμο θα δώσω, ένα στόμα με σκατά ανθισμένο ;

Γράφω για λύκους και φτώχεια, γράφω για μίσος και πείνα.

Γράφω όπως θέλετε, όμως να ξέρετε, είμαι η δική σας ασχήμια.

Ξέμαθα πώς να γελάω.

Μα είναι η ψυχή μου αλήτρα 

Τον κόσμο ήθελα τότε να σωσω, μα τώρα ψάχνω για σπίρτα.

Έλα, σηκώσου και πάμε να κάνουμε σκασιάρχειο πριν μας γεννήσουν και αμολήσουν το εφεδρικό τους θηρίο. 

Να φτιάξουμε νέες γιορτές σε κάποια καινούργια Βαστίλη μέχρι η στάχτη να έρθει η γλυκά, να μας φιλήσει τα χείλη.