Δεν εχω γλώσσα τις λεξεις μου ν αφησω
Κι αυτές στριμώχτηκαν και εγινα στραβές
Με γρατζουνάνε, με ποναν και πριν με σκίσουν
Βγαζω τα νυχια τους, μα γίνονται κραυγές
Δεν εχω λογια το πονο μου να γραψω
Κι αυτος στριμωχθηκε και εγινε βουβος
Και πριν προλαβει, όλα μες μου, να φαει
Βγαζω τα δόντια του μα γινεται θυμος
Δεν εχω φύλλα τη καρδια μου να τυλίξω
Κι αυτή απλωθηκε και εμεινε γυμνη
Φαίνονται όλα της, μα ντρέπεται εσένα
Βγαζω τα ντερια της και μένει αδειανή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου