είναι το κρυο μας βαρυ Και λασπωμένοι οι δρομοι
Πώς να ζεστανεις το κορμι Και να λυθούν οι ωμοι
Ετσι κι αποφασίσαμε χωριο για να καμούμε
Για το βουνο κινήσαμε μεσα του να χωθουμε
Αλλα ο καθενας εβλεπε τον άλλο για εργατη
Κι ετσι το συμφωνήσατε ‘’ξενο για επιστατη’’
Χρονια βαρουμε το βουνο χρονια το πελεκαμε
Αλλα δεν βλεπουμε χωριο μοναχα πως γερναμε
Την ιστορια τουτη εδώ μεσα εχω καρφωμενη
Σαν σταξει σκύβω για να πιω το νοημα που βγαινει
‘’δικο μας είναι το γιαπί
Δικο μας το μεδούλι
Κι αντι για ολοι αφεντικοι
Γιναμε ολοι δουλοι’’ .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου