πολη κουτση

Ερχεται κουτση

Η πολη προς τα μενα βλεπω να κουβαλα

Τραπεζες με κοκκαλα σπασμενα

Πισω της η Πατρις

Κατω να χτυπιεται, με βλεπει σαν καρκίνωμα

Στ αρχιδια όμως λεω δε γαμιεται

Βουταω ένα στουπι

Που χρονια το μαζευω, στο στομα το βαζω

Κι απανω της παω και μ΄ εκτοξεύω

Θα παρω εγω φωτια

Θα παρει και ο κωλος αυτηνής

Και θα φωναζω δυνατα μωρ΄ δε γαμιεται κι Παρτις