Μεσα στο βρωμικο λαιμο μου
Υπαρχει ενας ουρανος
Που του ξερναω το καιρο μου
Όταν περνιέμαι για θεος
Η αγαπη μου χωρις κεφαλι
Δεν βλεπει που ΄ναι η ψυχη
Να μπει απ το στομα ψαχνει παλι
Μα είναι γεματο με βροχη
Δαγκώνω ετσι τον ουρανο μου
Τραβαω εξω τη ψυχη
Κι ολη η βρωμια απ το λαιμ ο μου
Λεω να πα να γαμηθει
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου