Σαν παγος μες τη λαβα
μας καίγεται η ψυχή
φτασαμε σαραντα
μα πουθενα ζωη
ο χρονος σαν κομβόι
μας παει για δουλειά
κλούβιο το ρολόι
φορτιο τα φτερά
Γεμάτη νικοτίνη
μια ΄κομα μας κραυγή
γουλια πενικιλίνη
και δίσεκτη ζωη
σαν πολη σε ναυτία
που ξεχασε ο νταλκάς
και ΄μεις χωρις αιτία
παιδιά της εργατιάς
Σαν παγος μες τη λαβα
μας καίγεται η ψυχή
φτασαμε σαραντα
μα πουθενα ζωη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου