Γκουερνικες Λερναίες

Βλεπω καμινάδες

Επανω στο κορμί μου

Καπνοί απ την ψυχη μου

Βγαίνουν απ αυτές

Γεμίζει το ταβάνι

Με λερες παλιές και νεες

Γκουερνικες Λερναίες

Σακάτικες χαρες

Σταζω απ το παλτό μου

Σταγονα τη σταγόνα

Γίνομαι στο χώμα

Λασπη και κραυγή

Κι ΄στερα το βημα

Αυτό που με παταει

Σαν πέτρα με κλωτσαει

Κι αρχιζω τη σιωπή

Ψιθυρος γεννιέμαι

Στη τελευταία γυρα

Στην ακρη ενός σπινθήρα

Που βγαζει το φιλι

Κι ας είναι του Ιούδα

Κι ας είναι ότι σου μοιάζει

Πλεον δεν με πειράζει

Αφού εγω είμαι εσυ