Πέμπτη 23 Μαΐου 2013

ψόφιο πένθος

Σ΄ ένα καθρέφτη παλι αποψε περιμένω
το νέο προσωπο του γέρου μου εαυτού
για να με δει να παριστάνω το χαμενο
και τον παλιάτσο ενός αψυχου κεφιού
Σ΄ ένα καθρέφτη περιμένω λιγη απάτη
μηπως κι ανοιξουνε τα μεσα μου κελια
να κάτσει πανω μου αφοδεύοντας αγάπη
να παψω πανω του να ΄μια μια γρατζουνιά
Σ΄ ένα καθρέφτη στέκω σούζα σαν το Εθνος
για να φανούνε οι υπάκουες κραυγές
που βγαίνουν μονες τους γλυκά σαν ψόφιο πένθος
και ασπρόμαυρες γλεντούν οικοδομές
Σ΄ ένα καθρέφτη πια σπασμενο περιμένω
να δω τα χαλια μου ν΄ αρπάζουνε φωτιά
να δω το σωμα μου στις ακρες του σπασμένο

κι ας ειμαι ολος μοναχά μία ουρά 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου