Παρασκευή 19 Νοεμβρίου 2010

ΟΤΑΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥΣ

Μπορεί τα βράδια χωρίς αγάπη να κοιμάμαι
Κι όλο το σώμα μου να έχει ξεραθεί
Στο λάρυγγα μου οι σύντροφοι μου να κρεμανε
Βρισιές σαν καίγονται … μέσα στη βροχή

Μα η ψυχή μου πως καυλώνει σαν ακούει
Αυτό που λένε κάτι όμορφα παιδιά
Ότι ΤΟ ΠΑΘΟΣ – ότι ΤΟ ΠΑΘΟΣ
ΓΙΑ – ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Μπορεί τις μέρες να περπαταω σαν αλφάδι
Και η ζωή να με γαμαει κανονικά
Μικροαστιλα να μου βρέχει το κεφάλι
Να ΄χω στο σβέρκο μου για φιόγκο μια θηλιά

Μα η ψυχή μου πως καυλώνει σαν ακούει
Αυτό που λένε κάτι όμορφα παιδιά
Ότι ΤΟ ΠΑΘΟΣ – ότι ΤΟ ΠΑΘΟΣ
ΓΙΑ – ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Μπορεί όλα γύρω μου ψεύτικα να ΄ναι ντυμένα
Ντυμένοι κι όλοι τους με ψεύτικες ζωές
Με το σκασμό τους να ποτιζουνε και μένα
Και κάθε δάκρυ μου, ένας τους χαφιές

Μα η ψυχή μου πως καυλώνει σαν ακούει
Αυτό που λένε κάτι όμορφα παιδιά
Ότι ΤΟ ΠΑΘΟΣ – ότι ΤΟ ΠΑΘΟΣ
ΓΙΑ – ΤΗ ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΤΕΡΟ ΑΠ ΟΛΑ ΤΑ ΚΕΛΙΑ

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου