Παρασκευή 1 Ιανουαρίου 2010

μια δικια μου χαρά


Κουβαλαω ρωγμές – περασμένες θηλιές
Στη ψυχή στο κορμί – ξεχασμένες χαρές
Σαν παλιάτσος γελώ, διάολο και Θεό
Μα τι θέλω εδώ – Μα τι θέλω εδώ

Αναπνέω το χθες – με ανάσες βρισιές
Μα δεν θελω άλλο πια – λερωμένες γιορτές
Σαν φιγούρα τρανή – σ΄ ένα άδειο χορο
Μα τι θέλω εδώ – Μα τι θέλω εδώ

Το μόνο που θελω είναι η δικια μου γούλια
Μια δικια μου ανάσα, μια δικια μου ζαριά
Μια δικια μου ψυχη, μια δικια μου μεριά
Μια δικια μου κόλαση … μια δικια μου χαρά

2 σχόλια:

  1. :-)
    σαν να έρρεε μέσα μου το κείμενό σου.. αβίαστα..μελωδικά.. πολύ όμορφο..
    :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Της λύπης το τραγούδι

    ανούσιο σαν του τάφου το λουλούδι.

    Της βίας το παιχνίδι που παίζουν οι μικροί

    κατευθυνόμενες μάζες και μια γεύση αηδίας στο στόμα μου πικρή.


    Εδώ δεν φτάνουν τα σχέδια βουβά.

    Εδώ δεν παίρνουνε φωτιά μονό τα σωθικά.

    Εδώ δεν λείπουν μόνο αναίτιες ευχές.

    Εδώ θυμάμαι το αίμα που ‘στάζαν οι πληγές.


    Ακόμα μόνος μαζί με των ματιών τις πυρκαγιές.

    Λίγος ο χρόνος όταν σκέφτομαι το χθές.

    Μαζί και όμως μόνος, ερείπια οι στιγμές.

    Θα ‘ρθουνε μέρες θα δείς, αιώνια φωτεινές.


    Θα ‘ρθουνε λόγια επικίνδυνα αληθινά .

    Της εξουσίας τα σώματα θα στέκουνε γυμνά.

    Γροθιά σ’ αυτό που άγει και φέρει συνειδήσεις,

    στάχτη μπροστά μου οι βερμπαλιστικές τους συζητήσεις.


    Κάτι να υπάρχει,

    έτσι για να λέμε κάτι…

    Κάτι που υπάρχει

    και όμως δεν το βλέπει ούτε το σκοτάδι….

    ΑπάντησηΔιαγραφή