Σαν άγρια Πουτάνα

Γεννήθηκα ανάποδα
Και με τα ποδιά πρώτα
Σκισμένη είχα την ψυχή
Τις έβαλαν τσιρότα
Ανάσκελη έχω ζωή
Σαν άγρια Πουτάνα
Που κόντρα πάει σε μένανε
Λες και ΄χει κάνει τάμα
Τσιγάρα και τετράδια
Τα χέρια μου ξερνάνε
Με βήματα πυρρίχια
Τα ποδιά μου γλεντάνε
Ψυχή με τέχνη Ροκοκό
Κι ένα κορμί Πικάσο
Λέω της Γάζας τα παιδιά
Να πάω να διασκεδάσω
Να κάνω πέτρα την καρδιά
Κάπου να την πετάξω
Κι αφού τα πάρω αγκαλιά
Μαζί τους να φωνάξω
Να με αντέξεις δεν μπορείς
Μ’ απόψε …μπόρεσε με
Ξέρω, πολλά ονειρεύτηκα (*)
Γι΄ αυτό… συχώρεσε με (*)


(*) Μαχμούτ Νταρουίς


αυτά τα στιχάκια βγήκαν Κυριακη μετά το τέλος της πορείας για τη Γάζα…
και αφού στην Πανόρμου μου έλαχε να φάω σχεδόν στη μούρη ένα δακρυγόνο
μιας διμοιρίας κλανιάρηδων μπάτσων… (χωρίς την παραμικρή πρόκληση
από κανέναν από την πορεία )

Α ! …και τα ‘’παιδιά΄΄ έσπασαν ΜΟΝΟ 2-3 τράπεζες
Και ΜΟΝΟ μια αντιπροσωπία Μερσεντές ….
ΟΧΙ άλλα μαγαζιά, ΟΧΙ περίπτερα ,ΟΧΙ σκουπίδια σε θάλασσες και ακτές….