αγγελοι καμικαζι

Γεμάτοι (οι) δρόμοι με όσα δεν περπάτησα
Χαρτιά γεμάτα με σκέψεις που δεν κράτησα
Περνούν οι μέρες σκοντάφτοντας στο σώμα
Και ρωτούν ‘’καλά δεν ξόφλησες ακόμα ? ‘’
Μα έχω μια ανάσα στο τσεπάκι
Φυσάει σαν αεράκι

Ξυπνάω – φοράω , κάθε πρωί (α)λλα βήματα
Ρούχα κλεμμένα (α)πο τοίχους με συνθήματα
Λόγια βαριά που δεν σ΄ αφήνουν να τρέξεις
Και ρωτούν ‘’ πόσο κακόμοιρε θ΄ αντέξεις ? ‘’
Μα έχω μια ανάσα στο τσεπάκι
Φυσάει σαν αεράκι

Ξέμπαρκος μένω στη τελευταία γύρα μου
Παράπονα κάνει σε μένα πάλι η μοίρα μου
Ξώφαλτσα (α)γγέλοι πέφτουν σαν καμικάζι
Και μου λεν ‘’ τίποτα φίλε δεν αλλάζει ‘’
Μα έχω μια ανάσα στο τσεπάκι
Φυσάει σαν αεράκι



Μα εγώ έχω μια ανάσα στο τσεπάκι
Που με φυσάει σαν αεράκι
Σαν αεράκι