Σκοτάδι

 Σαν το θεό στα πεζοδρόμια κυλιεμαι

Και στα παπούτσια σας, γίνομαι λάσπη 

Απ τις ανάσες σας, γλυστρω δεν κρατιέμαι 

Και για αέρα κάνω τράκα, στα δάση 

Βάζω στην άκρη τη ψυχη μου, να γράφει 

Και τον παράδεισο σας, μέσα στη στάχτη 

Και τις σκιές που έχω,  πάνω στο ράφι 

Γιατί στη κόλαση έχουμε παρτυ 

Πληρώνω νοικι για το σώμα που έχω 

Πληρώνω εμένα, μήπως και με πιστέψω 

Όμως φοβάμαι και τα μάτια μου, δενω 

Μ αυτα που βλεπω τη ψυχή μη πουστεψω

Μικρε εαυτέ μου,αναρωτιέσαι τι ειμαι 

Σαν με κοιτάς να βράζω μες το καζάνι 

Κι όλο ρωτάς, τι στο διάολο σου είμαι 

Ένας καριόλης που γελά στο σκοτάδι ειμαι