Ότι ανασαίνεις στα μισά μην το αφήνεις
Να σου χαλάσουν ,μην αφήνεις τη γιορτή
Ειν΄ η ζωή σου σαν μπουκάλι με στουπί – και ΄συ η φωτιά
…που δεν σβήνεις
Κάποιοι θα έρθουν να σε βρουν απ΄τα χαμένα
Μην τους φιλάς θα σε γεμίσουνε πληγές
Άμα διψάς από τα όνειρα σου πιες – γιατί ανήκουν
….μονό σε σένα
Η πόλη τούτη έχει βρώμικο αέρα
Μα από πάνω της πετουν φρέσκα πουλιά
Ξερώ πως θα ΄σαι και ΄συ ένα απ΄αυτά – μα θα πετάς
…..δέκα σύμπαντα πιο πέρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου