Η 1η ανασα που έβγαλα την ένιωσα να καίει
Κι αντι ξανα για να την πιω, εκεινη μ αναπνέει
Μ αφήνει μεσα στη σιωπη, όπως σαν πεφτει χιονι
Μ ανακατεύει μεσα της, μα δεν με ανταμώνει
Η 2η που εβγαλα, εφτασε στο φεγγάρι
Και μες στ αστέρια σαν γιορτη,συνεχεια βολτάρει
Οσο και τη – παρακαλω, εκεινη δεν ιδρωνει
Ολο ανεβαίνει πιο ψηλα, ολο και σκαρφαλώνει
Η 3η ανασα που εβγαλα, ηταν βαρια και μαύρη
Στα πόδια κατω επεσε και εγινε χορτάρι
Την πατησα ξυπόλητος και ξάπλωσα επανω
Την εβαλα στο στομα μου, ξανα να ανασάνω
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου