δεν φτανει για ολους η χαρα

Μου πηρανε το κεφι μου, μου πηραν τις κραυγες
Μου κοψανε τα δοντια μου, μου φαγαν τις χαρες
Χωρις αστερι εμεινα και διχως ουρανο
Και ετσι για εκδικηση ξυριζω το θεο

Μου ειπανε για ολους μας δεν φτανει η χαρα
Για σενα πως περισσεψαν μοναχα τα σκατα
Μοναχος να τα φαω ομως δεν ειν ωραιο
Γι αυτο βγαινω στους δρομους σας και ολα σας τα καιω

Δωσανε στα ματια μου να βλεπει μια βρωμια
Και ολες τις ανασες μου ποτισαν με στρυχνινη
Ετσι και γω το σωμα μου γεμιζω με καρφια
Και κατσαρολα γινομαι γεματος κηροζινη