στραβά

Επιασα τη πεινα μου της ειπα πως πειναω
Μιση κραυγη μου εδωσε μονάχα για να φαω
Μου λεει μιση πως μου δωσε μη βαρυστομαχιασω
Κι αλλη μιση αργοτερα καλα για να χορτασω

Χρονια τη κρατα ζεστη την εχει φυλαγμενη
Εγω εκεινη καρτερω κι αυτη με περιμενει
Φοβαμαι ομως τη στιγμη που θα ρθει να τη φαω
Λαιμαργα μη τη καταπιω κι ακομα εγω πειναω

Στραβά στραβά στραβά κι αναποδα ολα στραβά

Επιασα τη φτωχεια μου της ειπα πως διψαω
Μιση ανασα μου δωσε ισα να ξεφυσω
Ολοκληρη δεν μου δωσε φοβηθηκε μη σκασω
Κι αλλη μιση αργοτερα μου χει να ξεδιψαδω

Χρονια τη κρατα σφιχτα την εχει μες σε γυψο
Κι αυτο που μας χωριζει ειναι το παχος μιας τριχας
Φοβαμαι στο λαρυγγι μου σαν παω να τη ριξω
Εκει επανω μη πνιγω και βγει εξω σαν βηχας.

.