αθόρυβα δειλος

Ποτε μου δεν αγαπησα ποτε μου σαν τρελος

Ποτε μου δεν τυφλώθηκα και βλεπω μονο φως

Ποτε δεν καταλαβα αν ειμαι θλιβερός

Γεννηθηκα να ειμαι πάντα ποταπός

Παντα ημουν βρώμικος και παντοτε θαμπος

Μου εμαθα να στέκομαι αθόρυβα δειλος

Να πιο ασχημος να γινομαι σαχλος

Και πανω απ τα μυρμήγκια να φουσκώνω σα θεος

Το γελιο μου σαπουνισα να φαινομαι κομψος

Και πιστεψα πως επαψα να ειμαι πια τρωτός

Δεν ειδα πως αλλαζω και ΄κει που ΄μουν ανθος

Σιγα-σιγα να γίνομαι και ΄γω αγκυλωτός