Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Ο Γεροφρίκ, ο γελαστος, με την τρελη μοϊκανα

Ο Γεροφρίκ, ο γελαστος, με την τρελη μοϊκανα
Γυρνούσε ολο χορεύοντας της πολης τα στενα
Καθόταν με τα αδεσποτα μεσα σε μιαν αλανα
Γελούσε παντα ανάσκελα και τα παιρνε αγκαλιά

Κ ι αυτά μαζι του χόρευαν, ουρλιάζαν τραγουδώντας
Και μοιαζανε στα ποδια του σαν να χαμογελαν
Αυτος παντα τα χάιδευε κι ολο γλυκα γελουσε
Εφτιανε στα κεφάλια τους τις τρίχες μοϊκάν

Μα οι αστοι αηδίαζαν και λεγαν ‘’ο βρωμιάρης    
τους  δρομους μας τσαλαπατά με τουτο το χορο’’
Ετσι και αποφάσισαν έναν φονια να βαλουν
Τον Γεροφρίκ αδιάβαστο να βρει σ ένα στενο

Πείσανε και τον Δημαρχο πως ήτο μεγαλη ανάγκας
Ο Γεροφρίκ να αφανιστεί από προσώπου γης
Ετσι καρτερι φονικο πηγε έστησε ο μαγκας
Αλλα καμια φορα όλα αυτά ποθοι είναι ευσεβείς

Λεν το φονια πως βρηκανε μετα από δυο μερες
Μονο όπου του λείπανε κεφαλι και καρδια
Ειχε παντου δαγκωματιες, βαθιές σαν από σφαιρες
Λενε ότι του το ΄καναν αδέσποτα σκυλια

Ο Γεροφρίκ δεν βρέθηκε μα λεει ενας μυθος
Στο αιμα των αδεσποτων χαρουμενα κυλά
Πριν τον φονια τους ζήτησε εκεινα να τον φανε
Την ωρα που θα γελαγε για τελευταία φορα

Ο Γεροφρίκ, ο γελαστος, με την τρελη μοϊκανα

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου