παράδεισοι καμένοι

Άδεια τα ρούχα σου βαριά

Και περπατάς μέσα στη πόλη

Φοράς μια ψεύτικη χαρά

Και ποτισμένη από φορμόλη

Μία σκιά έχεις για κορμί

Ψυχή γεμάτη ελονοσία

Καθικι άνεργο η ζωή

Πορνογερος η φαντασία

Εδώ νοικιάζουνε σταυρούς

Και οι παράδεισοι καμένοι

Το Σ΄ αγαπώ δεν το ακούς

Γιατί κάνεις εδώ δεν μένει

Η πόλη έγινε φαρδιά

Όμως εσυ ολο στενεύεις

Αυτή καπνίζει και γελά

Και ΄συ αποτσίγαρα μαζεύεις

Χιλιάδες έριξες ζαριές

Μα ούτε μια δεν κερδίζει

Σου ΄μειναν μονό οι κραυγές

Που η τύχη μ΄ άλλον σαλιαρίζει

Εδώ νοικιάζουνε σταυρούς

Και οι παράδεισοι καμένοι

Το Σ΄ αγαπώ δεν το ακούς

Γιατί κάνεις εδώ δεν μένει