σαν μικρη αταξία, γυρνάς στα θρανία
με τρύπιο κεφαλι ν΄αδείασει απ΄τη ζαλη
καφές και τσιγάρο, στιχακια (α)πο νικοτίνη
σε ράτζο η ψυχη, ξαπλωμένη σημασία δεν δίνει
Του κερατά τσογλάνι, κανεις δεν σε πιανει
μπουσουλώντας σε βρήκα και σ΄εχω απο τότε για προίκα
φθαρμένες ιδέες, μου λες κι ειν΄ ωραιες
βαζεις τα γέλια, με κοιτας και ανοίγει τα σκέλια
Σηκω ρε μοναξιά να δω το αναστημά σου
Γαμω την πικρίλα που βγαζει η μαγκιά σου
έλα και δειξε μου την τρύπια καρδιά σου
πουλιέμαι μπροστα σου - μ΄αγοραζεις με γειά σου
ο καιρός σου ειναι σκέτος και σ΄αυτα ΄σαι μαέστρος
σα μολυβι με μαυρίζεις - με καίς - με σαπίζεις
μου κρατάς χερακι - με φυσας....σαν αερακι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου