Τετάρτη 31 Αυγούστου 2016

Εδώ μεσα μου βαθια

Εδώ μεσα μου βαθια
Όλα είναι μια φωτια
Όλα μου μυριζουνε αγαπη
Κι ολη η αγαπη χωραει σ ένα χαπι

Εδώ μεσα μου βαθια
Όλα είναι μια χαρα
Όλα εχουν μια ζεστη γωνιτσα
Κι ολοι οι πονοι μου χωρουν σε μια ιντσα

Εδώ μεσα μου βαθια
Όλα είναι μια ζαρια
Όλα τυχη εχουνε καβατζάρει
Και ο χαρος χωραει μες το ζαρι

Εδώ μεσα μου βαθια
Όλα είναι μια σριγκλια
Όλα μου ουρλιάζουνε  για χρόνια
Κι κραυγη μου ολη μια σταγονα

Εδώ μεσα μου βαθια
Μ εχει καψει η φωτια



.

αθόρυβα δειλος

Ποτε μου δεν αγαπησα ποτε μου σαν τρελος
Ποτε μου δεν τυφλώθηκα και βλεπω μονο φως
Ποτε δεν καταλαβα αν ειμαι θλιβερός
Γεννηθηκα να ειμαι πάντα ποταπός

Παντα ημουν βρώμικος και παντοτε θαμπος
Μου εμαθα να στέκομαι αθόρυβα δειλος
Να πιο ασχημος να γινομαι σαχλος
Και πανω απ τα μυρμήγκια να φουσκώνω σα θεος

Το γελιο μου σαπουνισα να φαινομαι κομψος
Και πιστεψα πως επαψα να ειμαι πια τρωτός
Δεν ειδα πως αλλαζω και ΄κει που ΄μουν ανθος
Σιγα-σιγα να γίνομαι και ΄γω αγκυλωτός  

Τετάρτη 24 Αυγούστου 2016

το μπουρδελο εντος μου

Ζωη μου λυσσασμένη με τραβας απ το λαιμο
Με σέρνεις και με καις σαν Παλαιστίνη
Τα ποδια τα σπάζεις πριν αρχισουν το χορο
Κι αντι για γαλα σταζεις κηροζίνη

Μου φτιαχνεις δήθεν ουρανούς επανω ν ανεβώ   
Μου τρως όμως τη νυχτα και το φως μου
Και πιατσα μου ΄χεις ετοιμη σαν φρόνιμο χτικιό
Σε τουτο το μπουρδ;eλο που εχω εντος μου

Με βαζεις να σκουπιζω τα δαση απ τους λύκους
Τους πονους μου αλλαζεις σε πιο νεους
Τρυπάς και ολη αδειαζεις τη καρδια μου από χτυπους
Το στομα μου γεμιζεις αρουραίους

Μ  αφηνεις σαν το ψιχουλο που πνιγει τη στριγκλιά
Και πανω μου γιορταζεις σαν θεος μου
Μ  αποψε θα σε καψω με κρυο και βρωμια
Σε τουτο το μπουρδέλο που εχω εντος μου.

Γέμισε νυχτα το κελί

Αφορμη τα λογια στο βιβλιο του Κουφοντηνα ‘’ 13 απαντησεις’’

Βρέχω τα ματια με φωτια και ξεκιναω
Να βλεπω ότι μεσα μου γελα κι όχι να κλαίει
Και υστερα πιο μεσα μου τ΄ ακουω να γελαει
Να καιγεται στο κρυο μου και ολον να με καιει

Γέμισε νυχτα το κελί
απ τον μικρο φεγγίτη
μα μεσα μου δεν σταματά
να φτερουγα
ένα μικρο σπουργίτι

Βρεχω  τα ματια με φωτια και ξεκιναω
Τους φοβους μου να βλεπω να γινοντ΄ αρουραίοι
Και υστερα ποιο μεσα μου κατι να μου γελαει
Να λεει πως αποψε ότι γενναω καιει..

Σάββατο 13 Αυγούστου 2016

Ο Γεροφρίκ, ο γελαστος, με την τρελη μοϊκανα

Ο Γεροφρίκ, ο γελαστος, με την τρελη μοϊκανα
Γυρνούσε ολο χορεύοντας της πολης τα στενα
Καθόταν με τα αδεσποτα μεσα σε μιαν αλανα
Γελούσε παντα ανάσκελα και τα παιρνε αγκαλιά

Κ ι αυτά μαζι του χόρευαν, ουρλιάζαν τραγουδώντας
Και μοιαζανε στα ποδια του σαν να χαμογελαν
Αυτος παντα τα χάιδευε κι ολο γλυκα γελουσε
Εφτιανε στα κεφάλια τους τις τρίχες μοϊκάν

Μα οι αστοι αηδίαζαν και λεγαν ‘’ο βρωμιάρης    
τους  δρομους μας τσαλαπατά με τουτο το χορο’’
Ετσι και αποφάσισαν έναν φονια να βαλουν
Τον Γεροφρίκ αδιάβαστο να βρει σ ένα στενο

Πείσανε και τον Δημαρχο πως ήτο μεγαλη ανάγκας
Ο Γεροφρίκ να αφανιστεί από προσώπου γης
Ετσι καρτερι φονικο πηγε έστησε ο μαγκας
Αλλα καμια φορα όλα αυτά ποθοι είναι ευσεβείς

Λεν το φονια πως βρηκανε μετα από δυο μερες
Μονο όπου του λείπανε κεφαλι και καρδια
Ειχε παντου δαγκωματιες, βαθιές σαν από σφαιρες
Λενε ότι του το ΄καναν αδέσποτα σκυλια

Ο Γεροφρίκ δεν βρέθηκε μα λεει ενας μυθος
Στο αιμα των αδεσποτων χαρουμενα κυλά
Πριν τον φονια τους ζήτησε εκεινα να τον φανε
Την ωρα που θα γελαγε για τελευταία φορα

Ο Γεροφρίκ, ο γελαστος, με την τρελη μοϊκανα